Omówienie artykułu pt. „Występowanie i progresja krótkowzroczności u młodych dorosłych” opublikowanym w Jama Ophthalmology w 2022 roku.

Materiał opracowany w ramach projektu pt.: Kampania edukacyjna “Miopia – rozwój wiedzy na temat krótkowzroczności”, współfinansowanego przez Ministerstwo Edukacji i Nauki 

Krótkowzroczność zwykle rozwija się i postępuje najszybciej w dzieciństwie. Według doniesień krótkowzroczność stabilizuje się (definiowana jako zmiana o mniej niż 0,5 dioptrii [D]) w wieku około 15-16 lat. [2,3] Jednak badania podłużne z udziałem studentów wskazują, że krótkowzroczność może się rozwijać, a nawet zacząć rozwijać w młodym wieku dorosłym. U 118 studentów uniwersytetu, którzy byli obserwowani przez 3 lata w Portugalii [4] (średni wiek 21 lat na początku badania), częstość występowania krótkowzroczności i nadwzroczności wzrosła odpowiednio o 5% i spadła o 9%, podczas gdy średni ekwiwalent sferyczny zmniejszył się o 0,3 D. Inne badanie w Norwegii [5] wykazało 3-letnią krótkowzroczność na poziomie 33% wśród studentów uniwersytetów (średnia wieku 21 lat na początku badania), przy czym średni ekwiwalent sferyczny zmniejszył się o 0,6 D. Podobne obserwacje podłużne odnotowano u studentów uniwersytetów w Danii [6] i USA. [7,8]

Przy współczesnym nacisku na edukację, który jest znanym czynnikiem ryzyka krótkowzroczności [9], może ona nadal postępować lub pojawiać się w młodym wieku dorosłym. Wraz ze wzrostem liczby miejsc pracy w pomieszczeniach zamkniętych w ostatnim stuleciu [10] i wzrostem automatyzacji wielu zawodów fizycznych [11] pracownicy prawdopodobnie spędzają obecnie coraz mniej czasu na świeżym powietrzu, co może dodatkowo stymulować progresję krótkowzroczności w młodym wieku dorosłym [12-14], nawet po zakończeniu formalnej edukacji. W piśmiennictwie naukowym dostępne są jednak ograniczone dane dotyczące rozwoju lub progresji krótkowzroczności w młodym wieku dorosłym.

Projekt i metodologia badania

Niniejsze badanie miało na celu opisanie 8-letniej częstości występowania krótkowzroczności i wysokiej krótkowzroczności oraz zbadanie 8-letniej zmiany w pomiarach refrakcji u młodych dorosłych z populacji ogólnej. Zbadano czynniki ryzyka rozwoju lub progresji krótkowzroczności w młodym wieku dorosłym i postanowiono zweryfikować hipotezę, że trzy znane główne czynniki ryzyka krótkowzroczności w dzieciństwie, tj. wyższy poziom edukacji, krótszy czas spędzany na świeżym powietrzu i krótkowzroczność rodziców, są również związane z rozwojem i progresją krótkowzroczności w młodym wieku dorosłym.

Badanie Raine jest prospektywnym, jednoośrodkowym badaniem kohortowym przeprowadzonym w Australii. Oceny wyjściowe i kontrolne oczu przeprowadzono od stycznia 2010 do sierpnia 2012 i od marca 2018 do marca 2020. Dane analizowano od czerwca do lipca 2021. Łącznie 1328 uczestników wzięło udział w ocenie wyjściowej, a 813 uczestników wzięło udział w obserwacji. Informacje refrakcyjne z obu wizyt były dostępne dla 701 uczestników. Uczestnicy ze stożkiem rogówki, wcześniejszą operacją rogówki lub niedawnym noszeniem ortokorekcji zostali wykluczeni. Badania przeprowadzono w wieku 20 lat (punkt odniesienia) i 28 lat. Głównymi wynikami były zapadalność na krótkowzroczność i wysoką krótkowzroczność; zmiana ekwiwalentu sferycznego (SE) i długości osiowej (AL).

Wyniki

Do badania i analizy częstości występowania włączono 516 (261 mężczyzn [50,6%]) i 698 (349 mężczyzn [50,0%]) uczestników bez krótkowzroczności na początku badania, podczas gdy 691 uczestników (339 mężczyzn [49%]) zostały uwzględnione w analizie progresji. Częstość występowania krótkowzroczności 8-letniej i wysokiej krótkowzroczności wyniosła odpowiednio 14,0% (95% CI, 11,5%-17,4%) i 0,7% (95% CI, 0,3%-1,2%). Progresja krótkowzroczności (o 0,50 dioptrii [D] lub więcej w co najmniej 1 oku) wystąpiło u 261 uczestników (37,8%). Istotność statystyczną stwierdzono w zmianach podłużnych ekwiwalentu sferycznego (SE) (−0,04 D/rok; P < ,001), długości gałki ocznej (AL) (0,02 mm/rok; P <0,001) i grubości soczewki (0,02 mm/rok; P < ,001). Nowa krótkowzroczność występowała częściej u osób pochodzenia wschodnioazjatyckiego w porównaniu z rasą białą (iloraz szans [OR] 6,13; 95% CI 1,06-35,25; P = ,04); płci żeńskiej w porównaniu z płcią męską (OR 1,81; 95% CI 1,02 -3,22; P = ,04); u osób mniej eksponowanych na słońce (mniejszy obszar autofluorescencji spojówki w ultrafiolecie (na zmniejszenie o 10 mm2,; OR 9,86; 95% CI, 9,76–9,97; P = <0,009) i u dzieci krótkowzrocznych rodziców (na 1 rodzica; OR 1,57; 95% CI 1,03-2,38; P = <0,05). Tempo progresji krótkowzroczności i wydłużenia osiowego gałki ocznej było szybsze u kobiet (SE: 0,02 D na rok; 95% CI, 0,01-0,02 i AL.: 0,007 mm na rok, 95% CI, 0,00.-0,011; P ≤ ,001) oraz dzieci krótkowzrocznych rodziców (na 1 rodzica: SE 0,01 D na rok; 95% CI 0,00-0,02 i AL 95% CI 0,002-0,008; P ≤ ,001). Poziom wykształcenia nie był związany z występowaniem ani progresją krótkowzroczności.

Wnioski

Wyniki te sugerują, że progresja krótkowzroczności trwa u ponad jednej trzeciej dorosłych w trzeciej dekadzie życia, aczkolwiek z mniejszą częstością niż w dzieciństwie. Ochronny wpływ spędzania czasu na świeżym powietrzu na krótkowzroczność może trwać nawet w młodym wieku dorosłym.

Podsumowanie

Wyżej przedstawione badanie dostarcza dowodów, iż krótkowzroczność może zacząć się rozwijać i dalej postępować w młodym wieku dorosłym. Oko nadal wydłuża się osiowo u niektórych osób w młodym wieku dorosłym, co może przyczyniać się do zwiększonego ryzyka powikłań związanych z krótkowzrocznością, gdy ci młodzi dorośli osiągają średni i starszy wiek. Przedstawione badania podkreślają potrzebę badań nad metodami kontroli krótkowzroczności u młodych dorosłych.

Streszczenie naukowe opracował:

Prof. dr hab. med. Andrzej Grzybowski
Kierownik Katedry Okulistyki, Uniwersytet Warmińsko-Mazurski, Olsztyn
Kierownik Instytutu Okulistycznych Badań Naukowych, Fundacja Okulistyka 21, Poznań

Piśmiennictwo

1. Lee SS, Lingham G, Sanfilippo PG, Hammond CJ, Saw SM, Guggenheim JA, Yazar S, Mackey DA. Incidence and Progression of Myopia in Early Adulthood. JAMA Ophthalmol. 2022 Feb 1;140(2):162-169. doi: 10.1001/jamaophthalmol.2021.5067.
2. COMET Group.  Myopia stabilization and associated factors among participants in the Correction of Myopia Evaluation Trial (COMET).  Invest Ophthalmol Vis Sci. 2013;54(13):7871-7884. doi:1167/iovs.13-12403PubMedGoogle ScholarCrossref
3. Polling  JR, Klaver  C, Tideman  JW.  Myopia progression from wearing first glasses to adult age: the DREAM study.  Br J Ophthalmol. Published online January 25, 2021. doi:1136/bjophthalmol-2020-316234PubMedGoogle Scholar
4. Jorge  J, Almeida  JB, Parafita  MA.  Refractive, biometric and topographic changes among Portuguese university science students: a 3-year longitudinal study.  Ophthalmic Physiol Opt. 2007;27(3):287-294. doi:1111/j.1475-1313.2007.00475.xPubMedGoogle ScholarCrossref
5. Kinge  B, Midelfart  A.  Refractive changes among Norwegian university students—a three-year longitudinal study.  Acta Ophthalmol Scand. 1999;77(3):302-305. doi:1034/j.1600-0420.1999.770311.xPubMedGoogle ScholarCrossref
6. Jacobsen  N, Jensen  H, Goldschmidt  E.  Does the level of physical activity in university students influence development and progression of myopia?—a 2-year prospective cohort study.  Invest Ophthalmol Vis Sci. 2008;49(4):1322-1327. doi:1167/iovs.07-1144PubMedGoogle ScholarCrossref
7. Jiang  BC, Schatz  S, Seger  K.  Myopic progression and dark focus variation in optometric students during the first academic year.  Clin Exp Optom. 2005;88(3):153-159. doi:1111/j.1444-0938.2005.tb06688.xPubMedGoogle ScholarCrossref
8. Loman  J, Quinn  GE, Kamoun  L,  et al.  Darkness and near work: myopia and its progression in third-year law students.  Ophthalmology. 2002;109(5):1032-1038. doi:1016/S0161-6420(02)01012-6PubMedGoogle ScholarCrossref
9. Williams  KM, Bertelsen  G, Cumberland  P,  et al; European Eye Epidemiology (E3) Consortium.  Increasing prevalence of myopia in Europe and the impact of education.  Ophthalmology. 2015;122(7):1489-1497. doi:1016/j.ophtha.2015.03.018PubMedGoogle ScholarCrossref
10. Wyatt  ID, Hecker  DE.  Occupational changes during the 20th century.  Monthly Lab Rev. 2006;129:35.Google Scholar
11. Frey  CB, Osborne  MA.  The future of employment: how susceptible are jobs to computerisation?  Technol Forecast Soc Change. 2017;114:254-280. doi:1016/j.techfore.2016.08.019Google ScholarCrossref
12. Yazar  S, Hewitt  AW, Black  LJ,  et al.  Myopia is associated with lower vitamin D status in young adults.  Invest Ophthalmol Vis Sci. 2014;55(7):4552-4559. doi:1167/iovs.14-14589PubMedGoogle ScholarCrossref
13. McKnight  CM, Sherwin  JC, Yazar  S,  et al.  Myopia in young adults is inversely related to an objective marker of ocular sun exposure: the Western Australian Raine cohort study.  Am J Ophthalmol. 2014;158(5):1079-1085. doi:1016/j.ajo.2014.07.033PubMedGoogle ScholarCrossref
14. Read  SA, Vincent  SJ, Tan  CS, Ngo  C, Collins  MJ, Saw  SM.  Patterns of daily outdoor light exposure in Australian and Singaporean children.  Transl Vis Sci Technol. 2018;7(3):8. doi:1167/tvst.7.3.8PubMedGoogle ScholarCrossref