Materiał opracowany w ramach projektu pt.: Kampania edukacyjna “Miopia – rozwój wiedzy na temat krótkowzroczności”, współfinansowanego przez Ministerstwo Edukacji i Nauki
Krótkowzroczność zwykle rozwija się i postępuje najszybciej w dzieciństwie. Według doniesień krótkowzroczność stabilizuje się (definiowana jako zmiana o mniej niż 0,5 dioptrii [D]) w wieku około 15-16 lat. [2,3] Jednak badania podłużne z udziałem studentów wskazują, że krótkowzroczność może się rozwijać, a nawet zacząć rozwijać w młodym wieku dorosłym. U 118 studentów uniwersytetu, którzy byli obserwowani przez 3 lata w Portugalii [4] (średni wiek 21 lat na początku badania), częstość występowania krótkowzroczności i nadwzroczności wzrosła odpowiednio o 5% i spadła o 9%, podczas gdy średni ekwiwalent sferyczny zmniejszył się o 0,3 D. Inne badanie w Norwegii [5] wykazało 3-letnią krótkowzroczność na poziomie 33% wśród studentów uniwersytetów (średnia wieku 21 lat na początku badania), przy czym średni ekwiwalent sferyczny zmniejszył się o 0,6 D. Podobne obserwacje podłużne odnotowano u studentów uniwersytetów w Danii [6] i USA. [7,8]
Przy współczesnym nacisku na edukację, który jest znanym czynnikiem ryzyka krótkowzroczności [9], może ona nadal postępować lub pojawiać się w młodym wieku dorosłym. Wraz ze wzrostem liczby miejsc pracy w pomieszczeniach zamkniętych w ostatnim stuleciu [10] i wzrostem automatyzacji wielu zawodów fizycznych [11] pracownicy prawdopodobnie spędzają obecnie coraz mniej czasu na świeżym powietrzu, co może dodatkowo stymulować progresję krótkowzroczności w młodym wieku dorosłym [12-14], nawet po zakończeniu formalnej edukacji. W piśmiennictwie naukowym dostępne są jednak ograniczone dane dotyczące rozwoju lub progresji krótkowzroczności w młodym wieku dorosłym.
Projekt i metodologia badania
Niniejsze badanie miało na celu opisanie 8-letniej częstości występowania krótkowzroczności i wysokiej krótkowzroczności oraz zbadanie 8-letniej zmiany w pomiarach refrakcji u młodych dorosłych z populacji ogólnej. Zbadano czynniki ryzyka rozwoju lub progresji krótkowzroczności w młodym wieku dorosłym i postanowiono zweryfikować hipotezę, że trzy znane główne czynniki ryzyka krótkowzroczności w dzieciństwie, tj. wyższy poziom edukacji, krótszy czas spędzany na świeżym powietrzu i krótkowzroczność rodziców, są również związane z rozwojem i progresją krótkowzroczności w młodym wieku dorosłym.
Badanie Raine jest prospektywnym, jednoośrodkowym badaniem kohortowym przeprowadzonym w Australii. Oceny wyjściowe i kontrolne oczu przeprowadzono od stycznia 2010 do sierpnia 2012 i od marca 2018 do marca 2020. Dane analizowano od czerwca do lipca 2021. Łącznie 1328 uczestników wzięło udział w ocenie wyjściowej, a 813 uczestników wzięło udział w obserwacji. Informacje refrakcyjne z obu wizyt były dostępne dla 701 uczestników. Uczestnicy ze stożkiem rogówki, wcześniejszą operacją rogówki lub niedawnym noszeniem ortokorekcji zostali wykluczeni. Badania przeprowadzono w wieku 20 lat (punkt odniesienia) i 28 lat. Głównymi wynikami były zapadalność na krótkowzroczność i wysoką krótkowzroczność; zmiana ekwiwalentu sferycznego (SE) i długości osiowej (AL).
Wyniki
Do badania i analizy częstości występowania włączono 516 (261 mężczyzn [50,6%]) i 698 (349 mężczyzn [50,0%]) uczestników bez krótkowzroczności na początku badania, podczas gdy 691 uczestników (339 mężczyzn [49%]) zostały uwzględnione w analizie progresji. Częstość występowania krótkowzroczności 8-letniej i wysokiej krótkowzroczności wyniosła odpowiednio 14,0% (95% CI, 11,5%-17,4%) i 0,7% (95% CI, 0,3%-1,2%). Progresja krótkowzroczności (o 0,50 dioptrii [D] lub więcej w co najmniej 1 oku) wystąpiło u 261 uczestników (37,8%). Istotność statystyczną stwierdzono w zmianach podłużnych ekwiwalentu sferycznego (SE) (−0,04 D/rok; P < ,001), długości gałki ocznej (AL) (0,02 mm/rok; P <0,001) i grubości soczewki (0,02 mm/rok; P < ,001). Nowa krótkowzroczność występowała częściej u osób pochodzenia wschodnioazjatyckiego w porównaniu z rasą białą (iloraz szans [OR] 6,13; 95% CI 1,06-35,25; P = ,04); płci żeńskiej w porównaniu z płcią męską (OR 1,81; 95% CI 1,02 -3,22; P = ,04); u osób mniej eksponowanych na słońce (mniejszy obszar autofluorescencji spojówki w ultrafiolecie (na zmniejszenie o 10 mm2,; OR 9,86; 95% CI, 9,76–9,97; P = <0,009) i u dzieci krótkowzrocznych rodziców (na 1 rodzica; OR 1,57; 95% CI 1,03-2,38; P = <0,05). Tempo progresji krótkowzroczności i wydłużenia osiowego gałki ocznej było szybsze u kobiet (SE: 0,02 D na rok; 95% CI, 0,01-0,02 i AL.: 0,007 mm na rok, 95% CI, 0,00.-0,011; P ≤ ,001) oraz dzieci krótkowzrocznych rodziców (na 1 rodzica: SE 0,01 D na rok; 95% CI 0,00-0,02 i AL 95% CI 0,002-0,008; P ≤ ,001). Poziom wykształcenia nie był związany z występowaniem ani progresją krótkowzroczności.
Wnioski
Wyniki te sugerują, że progresja krótkowzroczności trwa u ponad jednej trzeciej dorosłych w trzeciej dekadzie życia, aczkolwiek z mniejszą częstością niż w dzieciństwie. Ochronny wpływ spędzania czasu na świeżym powietrzu na krótkowzroczność może trwać nawet w młodym wieku dorosłym.
Podsumowanie
Wyżej przedstawione badanie dostarcza dowodów, iż krótkowzroczność może zacząć się rozwijać i dalej postępować w młodym wieku dorosłym. Oko nadal wydłuża się osiowo u niektórych osób w młodym wieku dorosłym, co może przyczyniać się do zwiększonego ryzyka powikłań związanych z krótkowzrocznością, gdy ci młodzi dorośli osiągają średni i starszy wiek. Przedstawione badania podkreślają potrzebę badań nad metodami kontroli krótkowzroczności u młodych dorosłych.
Streszczenie naukowe opracował:
Prof. dr hab. med. Andrzej Grzybowski
Kierownik Katedry Okulistyki, Uniwersytet Warmińsko-Mazurski, Olsztyn
Kierownik Instytutu Okulistycznych Badań Naukowych, Fundacja Okulistyka 21, Poznań
Piśmiennictwo
- Lee SS, Lingham G, Sanfilippo PG, Hammond CJ, Saw SM, Guggenheim JA, Yazar S, Mackey DA. Incidence and Progression of Myopia in Early Adulthood. JAMA Ophthalmol. 2022 Feb 1;140(2):162-169. doi: 10.1001/jamaophthalmol.2021.5067.
- COMET Group. Myopia stabilization and associated factors among participants in the Correction of Myopia Evaluation Trial (COMET). Invest Ophthalmol Vis Sci. 2013;54(13):7871-7884. doi:1167/iovs.13-12403PubMedGoogle ScholarCrossref
- Polling JR, Klaver C, Tideman JW. Myopia progression from wearing first glasses to adult age: the DREAM study. Br J Ophthalmol. Published online January 25, 2021. doi:1136/bjophthalmol-2020-316234PubMedGoogle Scholar
- Jorge J, Almeida JB, Parafita MA. Refractive, biometric and topographic changes among Portuguese university science students: a 3-year longitudinal study. Ophthalmic Physiol Opt. 2007;27(3):287-294. doi:1111/j.1475-1313.2007.00475.xPubMedGoogle ScholarCrossref
- Kinge B, Midelfart A. Refractive changes among Norwegian university students—a three-year longitudinal study. Acta Ophthalmol Scand. 1999;77(3):302-305. doi:1034/j.1600-0420.1999.770311.xPubMedGoogle ScholarCrossref
- Jacobsen N, Jensen H, Goldschmidt E. Does the level of physical activity in university students influence development and progression of myopia?—a 2-year prospective cohort study. Invest Ophthalmol Vis Sci. 2008;49(4):1322-1327. doi:1167/iovs.07-1144PubMedGoogle ScholarCrossref
- Jiang BC, Schatz S, Seger K. Myopic progression and dark focus variation in optometric students during the first academic year. Clin Exp Optom. 2005;88(3):153-159. doi:1111/j.1444-0938.2005.tb06688.xPubMedGoogle ScholarCrossref
- Loman J, Quinn GE, Kamoun L, et al. Darkness and near work: myopia and its progression in third-year law students. Ophthalmology. 2002;109(5):1032-1038. doi:1016/S0161-6420(02)01012-6PubMedGoogle ScholarCrossref
- Williams KM, Bertelsen G, Cumberland P, et al; European Eye Epidemiology (E3) Consortium. Increasing prevalence of myopia in Europe and the impact of education. Ophthalmology. 2015;122(7):1489-1497. doi:1016/j.ophtha.2015.03.018PubMedGoogle ScholarCrossref
- Wyatt ID, Hecker DE. Occupational changes during the 20th century. Monthly Lab Rev. 2006;129:35.Google Scholar
- Frey CB, Osborne MA. The future of employment: how susceptible are jobs to computerisation? Technol Forecast Soc Change. 2017;114:254-280. doi:1016/j.techfore.2016.08.019Google ScholarCrossref
- Yazar S, Hewitt AW, Black LJ, et al. Myopia is associated with lower vitamin D status in young adults. Invest Ophthalmol Vis Sci. 2014;55(7):4552-4559. doi:1167/iovs.14-14589PubMedGoogle ScholarCrossref
- McKnight CM, Sherwin JC, Yazar S, et al. Myopia in young adults is inversely related to an objective marker of ocular sun exposure: the Western Australian Raine cohort study. Am J Ophthalmol. 2014;158(5):1079-1085. doi:1016/j.ajo.2014.07.033PubMedGoogle ScholarCrossref
- Read SA, Vincent SJ, Tan CS, Ngo C, Collins MJ, Saw SM. Patterns of daily outdoor light exposure in Australian and Singaporean children. Transl Vis Sci Technol. 2018;7(3):8. doi:1167/tvst.7.3.8PubMedGoogle ScholarCrossref