Omówienie artykułu pt. „Klinicznie znaczące skrócenie osiowe u dzieci z krótkowzrocznością po powtarzanej terapii światłem czerwonym o niskiej intensywności: retrospektywna analiza wieloośrodkowa” opublikowanego w Ophthalmology and Therapy w 2023 roku [1].

Materiał opracowany w ramach projektu pt.: Kampania edukacyjna “Miopia – rozwój wiedzy na temat krótkowzroczności”, współfinansowanego przez Ministerstwo Edukacji i Nauki 

Krótkowzroczność uznawana jest za postępującą chorobę oczu. Celem omawianego badania była ocena częstości i powiązanych czynników klinicznie istotnego skrócenia długości osiowej (AL) u dzieci z krótkowzrocznością po powtarzanej terapii światłem czerwonym o niskiej intensywności (RLRL).

Projekt i metodologia badania

Dane kliniczne zebrane dla krótkowzrocznych dzieci w wieku 3–17 lat, które otrzymały terapię RLRL za pomocą domowego urządzenia świetlnego emitującego światło o długości fali 650 nm przez co najmniej 1 rok. Dane kliniczne obejmowały AL, ekwiwalent sferyczny (SER) oraz ostrość wzroku mierzoną na początku badania i w okresie kontrolnym. Pierwszorzędowymi punktami końcowymi były częstość skracania AL o 0,05 mm, 0,10 mm i 0,20 mm na rok oraz powiązane czynniki skracania AL w ciągu roku badania.

Wyniki

W tej retrospektywnej analizie wieloośrodkowej u 26,50% dzieci z krótkowzrocznością stwierdzono skrócenie AL – 0,05 mm rocznie po ponad 12 miesiącach terapii RLRL. Ponadto u 4,61% uczestników zaobserwowano skrócenie AL o 0,20 mm rocznie. U osób, u których stwierdzono skrócenie AL, średnia zmiana wynosiła 0,142 mm rocznie, co jest wielkością, której nie można wytłumaczyć błędem pomiaru wynikającym z biometrii optycznej (0,05 mm) [2,3]. Młodsze dzieci z dłuższą AL (większa krótkowzroczność) miały tendencję do osiągania większego skrócenia AL po terapii RLRL. Biorąc pod uwagę te wyniki, dalsze badania powinny zbadać mechanizmy leżące u podstaw skracania AL po leczeniu RLRL.

Fot. Canva

Dyskusja

Doniesienia o skróceniu AL w badaniach klinicznych były w przeszłości uważane za anomalie ze względu na ich rzadkie występowanie i nieistotność w analizie. Spośród 37 pacjentów w badaniu ROMIO (ang. retardation of myopia in orthokeratology), którzy używali soczewek ortokeratologicznych (OK), u jednego pacjenta (2,7%) stwierdzono skrócenie AL o ponad 0,10 mm [4], a w badaniu Low- Concentration Atropine for Myopia Progression (LAMP) około 6% dzieci, które stosowały krople 0,05% atropiny w ciągu 2 lat, miało skrócenie AL o 0,025 mm, chociaż było to zbyt małe, aby wykluczyć błąd pomiaru [5]. Uważa się, że skrócenie AL o 0,05 mm można przypisać błędom pomiaru biometrii optycznej, co było podstawą obalenia tych kilku przypadków skrócenia AL w przeszłości [2,3]. Poprzednie badanie RCT oceniające działanie RLRL było pierwszym wykazującym spójne skrócenie AL, które było również zbyt duże, aby można je było przypisać błędowi pomiaru, a 39,8%, 29,2%, 32,9% i 21,6% krótkowzrocznych dzieci w grupie RLRL przeszło skrócenie AL [0,05 mm odpowiednio po 1, 3, 6 i 12 miesiącach [6]. Obecne badanie potwierdza wyniki poprzedniego RCT w warunkach klinicznych i dostarcza nowych danych o jeszcze większej częstości skracania AL, gdy czas trwania leczenia był dłuższy niż 12 miesięcy (0,05 mm u 26,5% pacjentów). Wydaje się, że włączenie wyższych krótkowzroczności (-3,74 w porównaniu do -2,49 dioptrii) w obecnym badaniu może wyjaśnić większą częstość skracania AL niż w poprzednim badaniu RCT, gdzie wcześniej wykluczono osoby z wyższą krótkowzrocznościami z włączenia do badania.

Starszy wiek był istotnie skorelowany z częstością skracania AL, natomiast wielkość

skrócenia AL była większa u młodszych dzieci. Zarówno w badaniu LAMP, jak i badaniu Defocus Incorporated Multiple Segments (DIMS) z użyciem soczewek okularowych zidentyfikowano młodszy wiek jako wyznacznik mniejszej skuteczności leczenia [5, 7].

Badanie DIMS obejmowało dzieci w wieku 8–13 lat i stwierdzono, że młodsze dzieci miały większą częstość progresji, przy czym 80% dzieci w wieku 8–9 lat stosujących soczewki DIMS doświadczało szybkiej progresji krótkowzroczności [7]. W badaniu LAMP młodszy wiek był jedynym czynnikiem związanym z progresją SE i AL u 6-latków wymagających dawki pięciokrotnie większej niż u 8-latków, aby osiągnąć podobny SE [5].

Co ciekawe, że skrócenie AL częściej występowało u dziewczynek, chociaż było to statystycznie istotne tylko dla punktu odcięcia 0,20 mm/rok. Wyniki pierwszego roku badania LAMP wykazały, że naturalny przebieg progresji krótkowzroczności był o 0,18 D/rok szybszy u dziewczynek niż u chłopców. Dziewczęta z Sydney i Guangzhou są bardziej narażone na krótkowzroczność niż chłopcy [8-10]. W tym badaniu dziewczęta miały tendencję do większej krótkowzroczności na początku badania niż chłopcy (-3,98 ± 2,80 w porównaniu z -3,53 ± 2,39; p = 0,085) oraz większego odsetka krótkowzroczności niż chłopcy (22,00% w porównaniu z 17,52%; p = 0,581). Różnice płciowe mogą być związane na przykład z faktem różnego udziału płci w zajęciach na świeżym powietrzu. Potrzebne są dalsze badania z większymi grupami badanymi i danymi dotyczącymi ich zachowania, aby potwierdzić, czy płeć wpływa na skuteczność RLRL.

Wyższą częstość i większą wielkość skracania osiowego obserwowano wśród osób z dłuższym początkowym AL, co sugeruje, że RLRL jest skuteczny w przypadku dużych krótkowzroczności. Jest to istotne, ponieważ poprzednie badanie dotyczące RLRL wykluczały osoby z krótkowzrocznością SER \ -5,0 D z badania, a obecna analiza wykazała, że ​​osoby z wysokim poziomem krótkowzroczności częściej ulegały zmianom AL 0,10 i 0,20 mm.

Ponadto, biorąc pod uwagę, że mediana wielkości AL wśród krótkowzrocznych z AL wynosi -0,142 mm, trudno jest okreslić, czy skrócenie AL może zachodzić w sposób zależny od dawki, prowadząc ostatecznie do powrotu AL do zakresu emmetropowego wraz dłuższym czasem terapii. Biorąc pod uwagę wiele pytań dotyczących skuteczności, które należy jeszcze rozwiązać, przyszłe badania z dłuższym czasem trwania leczenia powinny potwierdzić

czy RLRL indukuje zmiany zależne od dawki i czy zmiany te są trwałe w trakcie i po zakończeniu terapii. Nie wiadomo też, w jaki sposób RLRL skraca AL; jednak modele zwierzęce sugerują, że skrócenie osiowe jest powszechnie obserwowane po usunięciu bodźca krótkowzrocznego.

Fot. Canva

Obecnie najbardziej prawdopodobna hipoteza skracania AL oparta jest na modulacji ekspresji mRNA w twardówce i naczyniówce prowadzące do ich pogrubienia [11]. Naczyniówka jest kluczową strukturą przyczyniającą się do powstawania i progresji krótkowzroczności. W poprzednim RCT dane z optycznej koherentnej tomografii (OCT) wykazały, że RLRL jest związana ze znacznym pogrubieniem naczyniówki i prawdopodobnie zwiększa metabolizm i przepływ krwi naczyniówkowej, co poprawia niedotlenienie twardówki i przywraca poziom kolagenu w twardówce u osób z krótkowzrocznością [6]. Potrzebne są dalsze badania eksperymentalne w celu wyjaśnienia kluczowych mechanizmów molekularnych skracania AL z RLRL, co może prowadzić do skuteczniejszych celów modulacji AL.

Obecne badania podkreślają, że RLRL jest obiecującą i nowatorską terapią, która może skrócić krótkowzroczny AL w ponad 25% oczu o 0,142 ± 0,095 mm/rok. Przy takim poziomie odwrócenia krótkowzroczności lub skrócenia AL, RLRL może przywrócić łagodną krótkowzroczność do emmetropii, chociaż częstość i wielkość skrócenia AL u łagodnych krótkowzroczności nie była tak znacząca, jak w większej krótkowzroczności. Z pewnością RLRL ma skłonność do zmniejszania zagrażających widzeniu powikłań krótkowzroczności, biorąc pod uwagę jego przydatność do leczenia krótkowzroczności, a wybór leczenia młodszych dzieci z krótkowzrocznością o dłuższej AL może skutecznie zapobiegać wysokiej krótkowzroczności u dzieci.

Wnioski

W tej wieloośrodkowej kohorcie ponad jedna czwarta dzieci doświadczyła skrócenia AL po co najmniej 12 miesiącach terapii RLRL. Młodszy wiek i dłuższa początkowa AL wiązały się z większymi korzyściami, które skutkowały większym skróceniem AL po zastosowaniu RLRL. Dlatego terapia RLRL jest sprawdzonym praktycznym i skutecznym sposobem leczenia wydłużenia AL i zapobiegania powikłaniom zagrażającym widzeniu, który ma zastosowanie w praktyce klinicznej. Przyszłe badania powinny potwierdzić wpływ RLRL na populacje spoza Chin i wyjaśnić mechanizmy leżące u podstaw skracania AL.

Streszczenie naukowe opracował:

Prof. dr hab. med. Andrzej Grzybowski
Kierownik Katedry Okulistyki, Uniwersytet Warmińsko-Mazurski, Olsztyn
Kierownik Instytutu Okulistycznych Badań Naukowych, Fundacja Okulistyka 21, Poznań

Piśmiennictwo

1. Wang W, Jiang Y, Zhu Z, Zhang S, Xuan M, Chen Y, Xiong R, Bulloch G, Zeng J, Morgan IG, He M. Clinically Significant Axial Shortening in Myopic Children After Repeated Low-Level Red Light Therapy: A Retrospective Multicenter Analysis. Ophthalmol Ther. 2023 Apr;12(2):999-1011.
2. Montes-Mico R, Pastor-Pascual F, Ruiz-Mesa R, Tana-Rivero P. Ocular biometry with swept-source optical coherence tomography. J Cataract Refract Surg. 2021;47(6):802–14.
3. Lee AC, Qazi MA, Pepose JS. Biometry and intraocular lens power calculation. Curr Opin Ophthalmol. 2008;19(1):13–7.
4. Cheung SW, Cho P. Validity of axial length measurements for monitoring myopic progression in orthokeratology. Invest Ophthalmol Vis Sci. 2013;54(3):1613–5.
5. Li FF, Zhang Y, Zhang X, et al. Age effect on treatment responses to 0.05%, 0.025%, and 0.01% atropine: low-concentration atropine for myopia progression study. Ophthalmology. 2021;128(8): 1180–7.
6. Jiang Y, Zhu Z, Tan X, et al. Effect of repeated low- level red-light therapy for myopia control in chil- dren: a multicenter randomized controlled trial. 2022;129(5):509–19.
7. Lam C, Tang WC, Tse DY, et al. Defocus Incorporated Multiple Segments (DIMS) spectacle lenses slow myopia progression: a 2-year randomised clinical trial. Br J Ophthalmol. 2020;104(3):363–8.
8. Morgan IG, Wu PC, Ostrin LA, et al. IMI risk factors for myopia. Invest Ophthalmol Vis Sci. 2021;62(5): 3.
9. Murthy GV, Gupta SK, Ellwein LB, et al. Refractive error in children in an urban population in New Delhi. Invest Ophthalmol Vis Sci. 2002;43(3): 623–31.
10. Ip JM, Huynh SC, Robaei D, et al. Ethnic differences in refraction and ocular biometry in a population- based sample of 11–15-year-old Australian children. Eye (Lond). 2008;22(5):649–56.
11. McBrien NA, Lawlor P, Gentle A. Scleral remodeling during the development of and recovery from axial myopia in the tree shrew. Invest Ophthalmol Vis Sci. 2000;41(12):3713–9.